Ο Χρόνος

Ένα κουβάρι ο χρόνος
τυλίγεται, ξετυλίγεται
και πάλι απ’ την αρχή.
Ο χρόνος ο άτρωτος, το
μέτρο στη θνητότητά μας.

Αχρονε χρόνε, συμπαντικέ,
αόρατε στην παρουσία σου,
ορατέ ζωγράφο πάνω μας,
σε πλάσαμε όμοιό μας.
Αιώνιε χρόνε, πώς κυρτώθηκες;
Πώς τα χρόνια μας παιδικό
κουβάρι έπλεξες, Χρόνε χωρίς
αρχή και τέλος, πανδαμάτορα;
Αιώνιε Χρόνε ανθρωποκαταλύτη!