Δεκαέξι διηγήματα που διατρέχουν τον ελληνικό (αλλά και βαλκάνιο, οθωμανικό και αφγανικό) χώρο και χρόνο. Δράμα, Θεσσαλονίκη, Νάξος, Έβρος, Αουσβιτς, Πατήσια, Περιστέρι, Αθήνα. 1880, 1940, 1950, 1960, 1990, 2010, 2021.
Αφηγήσεις του βιωμένου χρόνου αλλά και οικειοποιημένη καταγραφή της Ιστορίας.
Περιστατικά που καθορίζουν τη ζωή αφανών τους οποίους η Ιστορία προσπέρασε.

Η αφήγηση ενός ποδοσφαιριστή της Δόξας Δράμας που συμμετείχε και στους τρεις τελικούς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό και οι κανόνες της μπάλας στην επαρχία του 70.
Ο μυστήριος θάνατος δίπλα στο πέτρινο πτώμα του Κούρου στη Νάξο.
Το ξόδι μιας εφηβείας που τη σημάδεψαν τα σφαιριστήρια στο Περιστέρι.
Η κάθοδος ενός ηθοποιού στα υπόγεια βάθη του τζόγου και η εκτέλεσή του.
Ο πιτσιρικάς με την πλαστική φανέλα του Μέσι που έγινε παγκόσμια γνωστός πριν τον φάνε τα σκυλιά στο Αφγανιστάν.
Η εκδίκηση της μάνας που μαθαίνει την κακοποίηση της κόρης της από τον δικό της αγαπητικό.
Μια γυναικοκτονία στα χρόνια της πανδημίας.
Η σκυφτή πορεία ενός Μπακίρ.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνει τη σκυτάλη στην τριτοπρόσωπη και αντιστρόφως, ενώ τραγικό και κωμικό σφιχταγκαλιασμένα πορεύονται, αφήνοντας αχνά, εφήμερα ίχνη στου χρόνου τη σκόνη.
Κοινό στοιχείο όλων των διηγημάτων: ο θάνατος των πρωταγωνιστών. Μικρών τε και μεγάλων. Αθώων και ενόχων. Καλών και κακών. Τους παίρνει όλους ο διάολος.