ΟΤΑΝ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ...
Σε μια σκληρή σιωπή του βράχου έμεινες
για ν’ αγναντεύεις πέλαγα
να παίρνεις την αλμύρα,
να επεκτείνεσαι μ’ ευπρέπεια
και να ’χεις συντροφιά αποσπερίτη.
Κι όταν θα νιώσεις μοναξιά
κι αν πληγωθείς παράφορα
απ’ τις συνωμοσίες των ανθρώπων
και των νεφών το παραλήρημα,
πάρε ένα κύμα έρωτα
κι ένα φεγγάρι οδηγό...
κει κάτω στον ορίζοντα σε περιμένω...