Οι "Δουβλινέζοι" αποτελούνται από δεκαπέντε ιστορίες, που διαδραματίζονται στις πολυτάραχες αρχές του προηγούμενου αιώνα. Κοινός τους παράγοντας είναι: αφενός η ρεαλιστική απεικόνιση του τόπου και του χρόνου αφετέρου η αποτύπωση της "παράλυσης" που διέπει την μεσοαστική τάξη του Δουβλίνου. Ο Ιρλανδικός εθνικισμός βρισκόταν σε συνεχή έξαρση, η πολιτική σε παρακμή και η θρησκευτική ηθική σε έντονη αμφισβήτηση.

Ο Joyce, εν αντιθέσει με τους προγενέστερους συγγραφείς, δεν κατακρίνει τις αδυναμίες των χαρακτήρων του, ούτε επαινεί τις αρετές τους. Σκιαγραφεί λεπτομερώς όσα κρύβονται στις σκέψεις τους και όσα συμβαίνουν ή υπονοούνται στο παρασκήνιο. Περιγράφει με απολύτως γλαφυρό τρόπο τις βαθιές ανησυχίες τους, αποστασιοποιημένος από κάθε μορφή κριτικής.