Υπάρχουν κάτι μέρες που η ψυχή μου φορτώνεται και ψάχνει απεγνωσμένα λύτρωση. Κάτι σκόρπιες λέξεις βρίσκουν τη θέση τους μπαίνοντας σε μια σειρά και δίνουν νόημα στη σκέψη. Πηγάζουν αβίαστα από μέσα μου απελευθερώνοντας το κάθε συναίσθημα. Τότε δια μαγείας νιώθω μια ανακούφιση και έτοιμη να πετάξω στους αιθέρες ξανά φλερτάροντας με τον ήλιο, το φεγγάρι, τη βροχή, την καταιγίδα. Έτοιμη να αντιμετωπίσω την κάθε πρόκληση που θα αγγίξει ξανά το κατώφλι της καρδιάς μου.