Καθόμασταν πλάι πλάι, εξαντλημένοι από ένα φλύαρο ακούμπισμα τωνώμων», γράφει η Ελβίρα στο ημερολόγιό της για τον Μάξιμο, τον άντρα της. Η κεντρική ηρωίδα, υπό τη διαφαινόμενη απειλή μιας νοητικής ασθένειας, ορίζει εκ νέου την ελευθερία της, προσπαθεί να αποδεσμευτεί από τα δεσμά του φόβου. Αγαπά αλλά αποζητά να ερωτευτεί, προστατεύει αλλά επιλέγει να θυσιάσει. Η Ελβίρα έχει έναν διάσημο γάμο, έναν παράνομο έρωτα, μια βραβευμένη καλλιτεχνική πορεία, και μια βαθιά τραυματική εμπειρία με την κόρη της. Ένα νέο ζευγάρι, η Λουκία και ο Δημήτρης, νιώθουν για εκείνη φθόνο και έρωτα αντίστοιχα, μπλέκουν τις διαδρομές τους με τη δική της. Παράλληλα, η κόρη της, Έλλα, αναπτύσσει εκλεκτική συγγένεια με μια διακεκριμένη μαθηματικό, τη Ραζάν, την οποία είχε βοηθήσει στο παρελθόν η μητέρα της, ως προσφυγόπουλο που έφτασε στην Ελλάδα ασυνόδευτο.

Οι ήρωες αποκαλύπτονται μέσα από ένα σπειροειδές νήμα αφήγησης, ένα πέρα δώθε στο χρόνο. Τους μαθαίνουμε τμηματικά, ανεβάζουν την ένταση της φωνής τους και φωτίζουν την αλήθεια τους περισσότερο σε κάθε κεφάλαιο. Και ενώ προοδευτικά οι χαρακτήρες τους χτίζονται, η κεντρική ηρωίδα ακολουθεί αντίθετη πορεία, μοιάζει μπροστά μας να αποδομείται. Όσο αποζητά να κάνει πράξη το ζητούμενο της ελευθερίας της, τόσο αναρωτιόμαστε, ποια είναι στην πραγματικότητα; Από τι είναι φτιαγμένη; Επιβεβαιώνοντας τα λόγια της Ραζάν «Κάθε φορά, σε κάθε διαίρεση, φεύγει από πάνω σου ένα περιττό πολλαπλάσιο. Στο τέλος μένεις εσύ, ο πρώτος αριθμός. Ο αδιαίρετος, υπέροχος, σκληρός πυρήνας του εαυτού σου».