Στο τελείωμα της προηγούμενης δεκαετίας, ένας αρχιτέκτονας διασχίζει το φαράγγι κι αναστοχάζεται τη ζωή του. Προσπαθεί να προσδιορίσει την ισορροπία ανάμεσα στα «πρέπει» και στα «θέλω» του, να κατανοήσει το σημείο που σταματά η υποχρέωση απέναντι στους άλλους και ξεκινά αυτή απέναντι στον εαυτό του.

Παραμονές της πολιορκίας της Πόλης από τους Τούρκους, ένα βυζαντινό καράβι σαλπάρει απ’ τα νερά της. Χωρίς δυνατότητα επιστροφής μετά την ’λωση, διασχίζει το Αιγαίο και ναυαγεί στα νότια της Κρήτης. Ένας ναύτης του καταγράφει το ταξίδι στο ημερολόγιό του. Επιζεί απ’ το ναυάγιο, και με οδηγό τη βαθιά αίσθηση του καθήκοντος, ξεκινά μια καινούρια ζωή, ορίζοντας την πορεία της γενιάς του μέσα στον χρόνο.

Δύο ταξίδια που τα χωρίζουν έξι αιώνες? ένα σφακιανό φαράγγι ο τόπος συνάντησης των ταξιδευτών.