ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΩΡΟ

Οι χώροι μιας κατοικίας έχουν μια συγκεκριμένη χρήση στα πλαίσια της οικογενειακής ζωής και μέσα σε αυτούς και από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του, ο άνθρωπος μαθαίνει πώς Λειτουργεί ο κόσμος έξω από αυτόν. Μέσα από τους καθρεπτικούς νευρώνες αναπαράγει και μιμείται συμπεριφορές υιοθετεί κανόνες και δίνει το δικό του στίγμα στον υπάρχοντα χώρο, μετατρέποντάς τον σε τοπίο δράσης και αντίδρασης.

Δυστυχώς η σχολική τάξη, από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής της στον Ελλαδικό χώρο μέχρι και σήμερα, έχει υποστεί ελάχιστες δομικές αλλαγές και δεν στοχεύει στην ανάπτυξη και στην καλλιέργεια του προσωπικού στίγματος των μαθητών και μαθητριών που την αποτελούν. Λειτουργεί απρόσωπα και δίνει ελάχιστες δυνατότητες στα μέλη της να δημιουργήσουν σχέσεις δράσης και αντίδρασης με τον χώρο.

Στο βιβλίο αυτό, προτείνεται ο μετασχηματισμός της σχολικής αίθουσας στη προσχολική και σχολική εκπαίδευση μέσα από μια συστημική προσέγγιση, με στόχο την δημιουργία ενός χώρου μέσα στο σχολείο που προάγει την συναισθηματική ασφάλεια στα μέλη του, είναι προϊόν προσωπικής ενασχόλησης και εμπλοκής των μαθητών και μαθητριών στη δημιουργία του και λειτουργεί με τρόπο που οδηγεί όλα τα μέλη της ομάδας στην ανάπτυξη σχέσεων και αμφίδρομης επικοινωνίας.

Ο χώρος της σχολικής τάξης γίνεται χώρος συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων για το σχολείο και την κοινότητα, χώρος φροντίδας των πιο αδύναμων μαθητών, χώρος «σπιτιού», χώρος εισαγωγής του προσωπικού στοιχείου κάθε συμμετέχοντα, άρα χώρος που δημιουργεί μια ταυτότητα και κουλτούρα στα μέλη του.

Μέσα από την τέχνη στης αρχιτεκτονικής των εικαστικών και της θεατρικής έκφρασης στην εκπαιδευτική διαδικασία, ο μονοδιάστατος χώρος της σχολικής αίθουσας αλλάζει μορφή και μετατρέπεται σε «ζωντανό σύστημα» ανταλλαγής πληροφορίας για την βρεφικές προσχολικές και σχολικές δομές με στόχο τη συνδιαμόρφωση και τη συνεργασία εκπαιδευτικών και παιδιών, έτσι ώστε α «προσωπικές φωνές» των συμμετεχόντων να αποκτούν σημασία και χώρο να ακουστούν.