Επιστολές προς τη μητέρα, τον πατέρα, τον αδελφό, την ερωμένη, που γράφτηκαν ως πράξη εξομολόγησης, αυτοπροσδιορισμού και εξιλέωσης.

Ανεπίδοτες επιστολές που χάθηκαν στη δίνη του χρόνου, όπως και οι άνθρωποι που τις έγραψαν: μετανάστες, εξόριστοι της ζωής, παραβάτες, άνθρωποι ηττημένοι από τις συνθήκες και τις προσωπικές τους επιλογές, που αναζητούν τον δρόμο της επιστροφής, την πορεία προς τη λύτρωση και τη συγχώρεση, και νοσταλγούν έναν κόσμο που έχει χαθεί οριστικά.

Με γλώσσα ανεπιτήδευτη, λιτή και υπαινικτική η Χόντα Μπαρακάτ θίγει θέματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος Αραβας, εντός και εκτός των συνόρων της πατρίδας του, χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που πασχίζει να αφήσει πίσω της τα τραύματα του παρελθόντος και να ορθοποδίσει.