Πόσο μπορεί να διαβρώσει η απληστία; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς στον βωμό του χρήματος; Ο Ίων Λεπτουργός, ένας παροπλισμένος και απογοητευμένος μεσόκοπος άνδρας, θα εμπλακεί σε μια σκοτεινή υπόθεση, όπου κυριαρχούν η απληστία, η διαπλοκή αλλά και οι ενοχές και η επιθυμία για εξιλέωση...

Η επανεξέταση της αυτοκτονίας της κόρης μιας από τις ισχυρότερες οικογένειες της χώρας, δεκατρία χρόνια μετά, θα φέρει στο επίκεντρο ανομολόγητα μυστικά και ανόσιες πράξεις, οδηγώντας κλιμακωτά στην αποκάλυψη του βρόμικου ρόλου των πρωταγωνιστών του δράματος. Ο Λεπτουργός θα κληθεί να γίνει ο ερασιτέχνης ντετέκτιβ που θα βοηθήσει να απονεμηθεί δικαιοσύνη, τόσο για τους ζωντανούς όσο και για τους νεκρούς.

Στον πάτο της στοίβας υπήρχε ένας φάκελος της ίδιας ποιότητας, μα η ετικέτα του ήταν πιο αναλυτική: Για την αυτοκτονία της ’ννας Βαρβάκη: Υπόθεση κλειστή με απόφαση δικαστηρίου. Ο φάκελος άρχιζε με αποκόμματα εφημερίδων, έδειχνε να συνεχίζει με πολύ λεπτομερείς συνομιλίες με συγγενείς της Βαρβάκη, κάτι αποκόμματα εισιτηρίων, εκνευριστικά άσχετα, μια φωτογραφία από ένα κλασικό μεσοαστικό διαμέρισμα και ένα αντίγραφο από ιατροδικαστική έκθεση. Καθαρό και σαφές. Απόλυτο και τελεσίδικο. Κακώσεις που δικαιολογούνται από πτώση. Θάνατος. Ταφή. Στο τέλος, στον φάκελο, σε φόντο μαύρο, όπως στις ταινίες, και κάτω από τα λιγοστά αυτά παλιόχαρτα, άσπρα φύλλα. Σκέτα, κρύα και αποκρουστικά άσπρα φύλλα. Τα ανασήκωσε αφηρημένα. Μόνο στο τελευταίο υπήρχε ζωγραφισμένη μια φατσούλα, άτεχνη, παιδική, και από κάτω οι λέξεις: Θου βου, Ίωνα, Θου βου...