Σε μια απομακρυσμένη περιοχή των βουνών της σημερινής νότιας Θεσπρωτίας δημιουργήθηκαν στις αρχές του 17ου αιώνα τα τέσσερα χωριά του Σουλίου. Στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας τα χωριά αυτά αποτέλεσαν το ορμητήριο του μαχόμενου για ελευθερία Ελληνισμού. Οι Σουλιώτες αγωνίσθηκαν εναντίον του δυνάστη για δύο περίπου αιώνες και ήταν αυτοί που, λίγο πριν την αυγή της Εθνεγερσίας, ύψωσαν πρώτοι τη σημαία της Επανάστασης.

Σε αναφορά του, της 25ης Ιουνίου του 1822, ο Βρετανός Πρόξενος της Πρέβεζας Γουίλιαμ Μέγερ γράφει: «Εάν υπάρχει μία χαρακτηριστική ομοιότητα μεταξύ των μοντέρνων και των αρχαίων Ελλήνων, αυτή μπορεί να βρεθεί στη συμπεριφορά των Σουλιωτών όταν συγκρίνεται με την αντίστοιχη των Σπαρτιατών απέναντι στους εχθρούς τους. Η ανδρεία τους, η αγάπη για τα βράχια της πατρίδας τους, η ηρωική υπεράσπισή τους και η αυταπάρνησή τους, δεν θα χάσουν τίποτα σε μία τέτοια σύγκριση».