Ο δημοσιογράφος Φραντσέσκο Μερίνγκι έχει εμμονή με την αυθεντικότητα. Το όνειρό του είναι να γίνει συγγραφέας κι έτσι αποφασίζει να κρατήσει ημερολόγιο, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση του μυθιστορήματός του. Καταπιάνεται με την αφήγηση της δυνητικά αιμομικτικής σχέσης ανάμεσα στον ίδιο και την προγονή του. Ως πατριός βιώνει τον πειρασμό να απελευθερωθεί από αυτό το βαθιά ριζωμένο ταμπού, ενώ την ίδια στιγμή ως συγγραφέας παρακολουθεί με ενάργεια την εξέλιξη του ίδιου του πειρασμού.

Όταν όμως αποφασίζει να επανεξετάσει το περιεχόμενο του ημερολογίου, συνειδητοποιεί το πόσο λίγο αντανακλάται σ αυτό η πραγματικότητα που ήθελε να καταγράψει. Στα πρόθυρα να αποκηρύξει το εγχείρημα της συγγραφής, ξαφνικά αντιλαμβάνεται πως το ημερολόγιο συνιστά από μόνο του ένα μυθιστόρημα, όχι μόνο για «τα λιγοστά γεγονότα που έχουν όντως συμβεί, αλλά, κυρίως, για όσα δεν έχουν συμβεί ποτέ και τα έχει επινοήσει ή τα έχει ονειρευτεί».

Στο ξεχωριστό αυτό έργο, ο Moravia αναδεικνύει, με τη συγγραφική του δεινότητα, τη ρευστή φύση της πραγματικότητας, των ταμπού και της ακολουθίας των γεγονότων.