Η μονογραφία προσεγγίζει κριτικά τη θέση των γενετικών πόρων στο δίκαιο του περιβάλλοντος με δίαυλο: τη νομική τους έννοια, το οικείο ρυθμιστικό πλαίσιο, τους θεσμούς, τα καινοτόμα εργαλεία-μηχανισμούς, τα επίπεδα διακυβέρνησης και τους εμπλεκόμενους στην έρευνα και αξιοποίησή τους. Απευθύνεται στον νομικό κόσμο, στη διοίκηση, στους χρήστες και παρόχους γενετικών πόρων (πανεπιστήμια / ερευνητικά κέντρα, τράπεζες γενετικού υλικού, εταιρείες που ασχολούνται με αγροτικά, φαρμακευτικά και χημικά προϊόντα, βιοτεχνολογία, βιοενέργεια, τρόφιμα, καλλυντικά, κ.ά.). Φιλοδοξεί να συμβάλει στη συζήτηση για την αξιοποίηση των γενετικών πόρων της Ελλάδας, χώρας-παρόχου τέτοιων πόρων, λόγω της πλούσιας βιοποικιλότητας και του μεγάλου ενδημισμού της.