Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα στα όνειρα. Αλλά και οι ξένοι. Κι αυτό γιατί, όταν τα βιώνουμε, έχουμε το ελεύθερο να τα ερμηνεύσουμε ως τυχαία γεγονότα από ανεκπλήρωτες προσδοκίες ανάμεσα σε υπαγορευμένες ιστορίες συναισθημάτων και αθέατες συνέχειες. Σαράντα τέσσερις φανταστικές ιστορίες με ένα κοινό σημείο επαφής: Την έμπνευση από ένα ερέθισμα αποτύπωσης στο κινητό τηλέφωνο και την επέκταση της σκέψης σε αφηγηματικό όνειρο. Αυτό ήταν! Η απλή σημείωση στο κινητό εξελίχθηκε σε μεταφορά πλοκής σαράντα τεσσάρων χαρακτήρων από τον αστικό πολιτισμό της σύγχρονης καθημερινότητας. Γλυκές σκέψεις, λίγο πριν την καληνύχτα. Σαν σε δεύτερο καμπαρέ. Είναι η μιλιά τελικά αυτή που φωνάζει δυνατά στα πλήκτρα. Πολλές φορές μάλιστα ωρύεται κρυφά. Αοσμη. Ακοσμη. Όμως, στο δάσος της ψυχής δεν βλέπεις ένα δέντρο. Ακούς μονάχα το πιο γλυκό μήλο της καρδιάς. Εκείνο που γράφεις και καλλιεργείς, ενώ παράλληλα το δοκιμάζουν άλλοι, γιατί έχουν ανάγκη να το διαβάσουν και να ταυτιστούν μαζί του. Κάποιοι το ονομάζουν ανακούφιση. Οι ήρωες των φίλων μου το λένε μιλιά. Εσύ;