Η Ελλάδα, από παλιά, φτωχή ήτανε κι όσο περνούσε ο καιρός, εγινότανε φτωχότερη, μέχρι που βάρεσε την "πτώχευση" κι ήρθε κι έδεσε.
Εμείς οι Έλληνες, το πηγαίναμε ανάποδα. Εφτώχαινε ο τόπος, καινούρια παπούτσια στα παιδιά. Ταπί ο τόπος, άντε να ρίξουμε εξοχικό στη Λούτσα.
-Πώς προκύπτει αυτό, ρε μάστορα;
-Από ευγένεια.
Με το που βγαίνει δραχμή απ τη γωνιά, σκύβει η Ελλάδα να τηνε πιάσει, μα...
-Aσε, ρε Πατρίς, μη μας πάθεις! τηνε τσεπώνει ο ευγενής, γλιτώνει η Πατρίδα το λουμπάγκο.
Σου λένε μετά πως η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Τα ταΐζει η δόλια κι απ το πολύ το τάισμα εμείς παχαίνουμε και μένει η... ΕΛΛΑΔΑ, ΧΩΡΑ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ.