Τη μέρα που αφυπηρέτησα, αφού πρώτα οργάνωσα μια μικρή δεξίωση για να τιμήσω και να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου στους οποίους χρωστούσα πολλά, πήγα να αποχαιρετήσω -ως όφειλα- και τους προϊσταμένους μου!
"Η ζωή συνεχίζεται", με συμβούλεψε σχεδόν αδιάφορα κάποιος από αυτούς, κι αμέσως συμπλήρωσε.
"Ίσως να μπορέσουμε να σε αξιοποιήσουμε σε κάποιο άλλο πόστο, γιατί μας... φεύγεις κάπως πρόωρα".
Έδειξα κατανόηση!
"Ευχαριστώ πολύ" του αντιγύρισα ευγενικά "αλλά για μένα έκλεισε οριστικά αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου. Βρίσκομαι ήδη σε μια νέα αφετηρία! Παίρνω μαζί μου μόνο κάποιες σελίδες και αποχωρώ. Πάω να συναντήσω το παιδί που άφησα πίσω μου εδώ και... κάποια χρόνια, για να σκαρώσουμε μαζί ένα ταξίδι"!

Αυτές τις σελίδες περιέχει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.
Σελίδες με σύντομα αυτοτελή επεισόδια ζωής, σκόρπια στο αγνάντεμα του χρόνου! Κάτι, ας πούμε, σαν "αμοντάριστα πλάνα", ώριμα τώρα πια να συνθέσουν μια νέα μοναδικότητα περιεχομένου!