Ο πατέρας δεν κυοφορεί, δεν γεννά, δεν θηλάζει. Η συμπεριφορά του όμως απέναντι στη μητέρα αλλά και αργότερα στο ίδιο του το παιδί είναι καθοριστική για την ψυχοσυναισθηματική εξέλιξή του. Ο πατέρας είναι το πρότυπο του άντρα με το οποίο ίσως ταυτιστεί ο γιος και το πρότυπο του συντρόφου που πιθανόν θα αναζητήσει η κόρη στο μέλλον.

Η κοινωνία μας τείνει να θεωρεί ότι «οι άντρες δεν κλαίνε». Ότι είναι συναισθηματικά απόντες, ότι δεν μιλούν εύκολα για όσα νιώθουν ή σκέφτονται. Ωστόσο, το στερεότυπο του απόμακρου πατέρα, εκείνου που αδιαφορεί για τα παιδιά του, έχει αρχίσει να αλλάζει. Οι επιμελήτριες του βιβλίου συνομίλησαν με δεκαεννέα άντρες διαφορετικής ηλικίας και με διαφορετική πορεία ζωής. Μέσα από τις συναντήσεις τους αναδύθηκαν δεκαεννέα διαφορετικές διαδρομές πατρότητας.

Μπορεί τελικά η πατρότητα να είναι εξίσου καταιγιστική, περίπλοκη, απολαυστική ή ενοχική όπως η μητρότητα; Πώς ένας πατέρας επηρεάζεται από τη δική του οικογένεια και πώς βρίσκει σήμερα τη δική του ταυτότητα ως γονέας; Πώς τελικά διαμορφώνεται ο πατέρας του 21ου αιώνα, ο οποίος καλείται να συνεργαστεί με μια σύζυγο εξίσου πολυάσχολη με εκείνον;

Το βέβαιο είναι πως ακούγοντας με σεβασμό έναν άνθρωπο να μιλά για τη ζωή του, όλα τα στερεότυπα καταρρέουν, ενώ η πατρότητα αναδεικνύεται ως εξίσου σημαντική διάσταση της ανατροφής των παιδιών. Έτσι καλούμαστε να γνωρίσουμε έναν νέο πατέρα ο οποίος γεννιέται μαζί με το παιδί του, τον πατέρα της σύγχρονης εποχής.