Οι θρησκείες γεννήθηκαν για να κάνουν τις ανθρώπινες σχέσεις καλύτερες και όχι για να σπέρνουν και να καλλιεργούν μίσος μεταξύ των ανθρώπων.

Το πρόβλημα δεν είναι ποια θρησκεία πιστεύει ή πρεσβεύει κάποιος σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά στους πολιτικούς ή θρησκευτικούς αρχηγούς που καθοδηγούν τους λαούς και συχνά επιδιώκουν να χρησιμοποιούν τις θρησκείες ως όχημα για την επίτευξη ιδίων στόχων και κρυφών σκοπιμοτήτων.

Το ότι χρειάζεται να έχει ο καθένας τον τόπο λατρείας για τον Θεό που πιστεύει, αναμφισβήτητα ναι, με προϋποθέσεις όμως και όχι βέβαια σε χώρο που προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, γειτνιάζει στρατιωτικής εγκατάστασης ή είναι δίπλα σε αρχαιολογικούς τόπους ιστορικής σημασίας που αποτελούν ορόσημο για την ιστορία ενός λαού που ζει στα ίδια χώματα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Σε αυτό το βιβλίο γίνεται μία ιστορική αναδρομή για το πως ξεκίνησε το θέμα ανέγερσης του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, πως έγινε η τελική επιλογή του χώρου μέσα σε μία έκταση του Πολεμικού Ναυτικού που παραχωρήθηκε για αυτό τον λόγο, κάτω από τη σκιά του ιερού βράχου της Ακρόπολης και δίπλα στην ακαδημία Πλάτωνος και πως έφθασε να ψηφισθεί στις 4 Αυγούστου του 2016 από την ολομέλεια της Βουλής ως διάταξη που περιλαμβανόταν ως υποπαράγραφος σε νομοσχέδιο για… τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας!!!!

Η ιστορία τελικά θα κρίνει αν η απόφαση αυτή ήταν σωστή ή όχι. Δεν ξέρουμε όμως αν θα έχουμε τότε την δυνατότητα να διορθώσουμε τα τετελεσμένα ή θα είναι πλέον αργά.