Η Δράμα για μένα και για πολλούς από τα παιδιά της γενιάς μου δεν είναι μόνο ο τόπος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, και κάτι άλλο είναι…

Είναι μια κόρη όμορφη, είναι ζωντανή δίπλα μας διαρκώς, φωτίζει την κάθε μας απόφαση, σκέψη, ενέργεια. Ο κανονισμός της ζωής μας είναι, το άγραφο Σύνταγμα, η εφαρμοσμένη καθημερινότητα πράττειν και μη. Ειδικά για μας τους Δραμινούς που ζήσαμε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας μακριά της.

Κι αυτό το Σύνταγμα είναι οι αναμνήσεις των μαχαλάδων μας, των δασκάλων μας και φυσικά κυρίως των γονιών μας. Είναι όλα αυτά που κατέγραψε μαγικά ο σκληρός δίσκος των παιδικών μας χρόνων και δεν μπόρεσε καμία λήθη και κανένα ντιλίτ της σημερινής άχαρης εποχής να σβήσει...

Σχεδόν καθημερινά, όλοι αυτοί οι ήρωες του βιβλίου μου περνούσαν από μπροστά μου. Καιρός ήταν να μοιραστώ μαζί σας ζωές, χούγια, σεκλέτια και μπερεκέτια μιας Δράμας που αδικήσαμε όλοι μας...