Μέρες πιο μπροστά ονειρευόταν τη μέρα του πανηγυριού. Κάθε χρόνο την περίμεναν με λαχτάρα όλα τα παιδιά, αλλά φέτος γι’ αυτόν όλα ήταν αλλιώτικα. Για πρώτη φορά θα φορούσε καινούργιο μακρύ παντελόνι. Μέχρι τώρα πάντα ήταν με κοντό, και μόνο τον χειμώνα φορούσε πού και πού και κάνα γκολφ, όταν έκανε πολύ κρύο.

Και ξαφνικά θα έμπαινε στον κόσμο των αντρών, αντράκι και αυτός, με άσπρο πουκάμισο και μακρύ παντελόνι, και με το μαύρο αχνό χνούδι στα μάγουλα και στο πάνω χείλος του.
Τρεις πρόβες είχε κάνει στον ράφτη, και τώρα τον περίμενε στην ντουλάπα κρεμασμένο για να το φορέσει ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου.
Τη μέρα που θα ερχόταν στο χωριό του η Ανθούλα…

Ηθη και έθιμα πλεγμένα με νοσταλγικές, βιωματικές ιστορίες διανθισμένες με χιούμορ, από μια άλλη εποχή, μιας άλλης, ξεχασμένης από χρόνια Ελλάδας.

Ιστορίες που έχουν μείνει ανεξίτηλες στο μυαλό και στην καρδιά, από ένα παραδοσιακό χωριό που προϋπήρχε της εποχής των τρωικών πολέμων, το χωριό του Βρυσαγενούς Διονύσου και της Βρισηίδας του Αχιλλέα, τη Βρίσα στη Λέσβο.

Ιστορίες και αναμνήσεις που σιγά σιγά ξεθωριάζουν με τον χρόνο και χάνονται, όπως χάθηκαν εκκλησίες, σχολεία, καφενεία, πατρικά και ένα μεγάλο κομμάτι του χωριού από τον σεισμό, τον Ιούνη του 2017.
Αναμνήσεις πολύτιμες σαν φυλαχτά.
Αυτές που δεν πρέπει να τις αφήσουμε να χαθούν.