ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Τα λόγια και οι πράξεις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είχαν την δύναμη της Αλήθειας γι αυτό χαρακτηρίζονται από την παγκοσμιότητα και τη διαχρονικότητά τους και καλύπτουν όλο το φάσμα της ύπαρξης του ανθρώπου, τόσο σαν φυσικό όσο και σαν κοσμικό ον.

Η διδασκαλία Του και το παράδειγμα Του είναι δοσμένη έτσι ώστε να μπορεί να την προσεγγίσει και να την ερμηνεύσει ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με το συνειδησιακό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Διότι η Αλήθεια εκδηλώνεται στον άνθρωπο μέσω των γήινων ή ουράνιων αποτελεσμάτων που είναι ικανός να αντιληφθεί "ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω" (Ματθ. Ια 15).

Κάθε Ευαγγελική περικοπή απεικονίζει τη Σοφία του Θεού, την άπειρη στα ουράνια και σταθερή και καθορισμένη στους ανθρώπους. Είναι η έκφραση της Αιώνιας Αλήθειας, μια σπίθα της οποίας κάθε ανθρώπινο ον κατέχει.

"Ευαγγέλιο" σημαίνει "καλή αγγελία", δηλαδή κάθε ευαγγελική περικοπή περιέχει μυστικά νοήματα και έννοιες (καλές αγγελίες) που εκφράζουν τους αιώνιους νόμους της πνευματικής και υλικής δημιουργίας.

Ο όρος "μυστικό" δεν έχει την έννοια του απόκρυφου, του δεσμευτικού, ή του μυστηρίου. Το μυστικό των Ευαγγελικών περικοπών, δεν είναι μυστικό επειδή μας κρύβεται, αλλά επειδή είναι η Αλήθεια, η οποία δεν δίνεται προνομιακά σε μερικούς, αλλά είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας και προσπάθειας. Την Αλήθεια δεν μπορεί κανείς να τη μάθει ή να την αποστηθίσει, ούτε να την γνωρίσει εκβιαστικά. Μένει άγνωστη και καλυμμένη με πέπλο μυστηρίου γι αυτούς που προσπαθούν να ικανοποιήσουν απλώς και μόνο την περιέργεια τους. Τη γνώση της Αλήθειας, ο άνθρωπος πρέπει να την κατακτήσει και να την κερδίσει, να γίνει άξιος να την δεχθεί, όταν οι πτυχές της θα του αποκαλύπτονται μια-μια. Μετά από προσωπική εργασία, η Αλήθεια θα του έρχεται σαν διαίσθηση, εξουδετερώνοντας την αμφιβολία και οδηγώντας τον στην ανωτερότητα.

Η ζωή του Χριστού, οι πράξεις Του και τα λόγια Του θα μπορούσαν να ερμηνευτούν σε τρία τουλάχιστον πνευματικά επίπεδα: α) Ως μία σειρά ηθικοπνευματικών κανόνων καθημερινής εφαρμογής, που αφορούν την σχέση του ανθρώπου με τον πλησίον του και με το περιβάλλον του. β) Ως θρησκευτική ή που καθορίζει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό του. γ) Ως μία εσωτερική, μυστική και μυητική αποκάλυψη που αφορά την σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του.

Το παρόν έργο είναι μια πενιχρή προσπάθεια προσέγγισης των αιώνιων πνευματικών και συμπαντικών νόμων που διέπουν την σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, με το περιβάλλον και με το Θεό, ερμηνεύοντας τις Ευαγγελικές περικοπές που αναγιγνώσκονται στην θεία Λειτουργία της Κυριακής, καθώς και στις μεγάλες εορτές, του Ορθόδοξου εορτολογίου.