Για τον Μαξ, το μέλλον δεν είναι παρά μια δυσοίωνη αίσθηση στα σωθικά του. Σχεδόν σαράντα, χρεωμένος, με το κανάλι που δουλεύει στα πρόθυρα του κλεισίματος και την κατάρρευση της ζωής που γνωρίζει προ των πυλών, όταν δεν περνάει τις άγρυπνες νύχτες καθηλωμένος στον καναπέ χαζεύοντας γουέστερν και μετρώντας τις μηδενικές προοπτικές ξανά και ξανά, περιφέρεται στην πόλη αναζητώντας το μούδιασμα που θα τον οδηγήσει επιτέλους στο κρεβάτι και στην λυτρωτική λήθη του μεθυσμένου ύπνου. Μέρα με τη μέρα συνειδητοποιεί το αναπόδραστο του αδιεξόδου που έχει περιπέσει και σαν τους ασυμβίβαστους ήρωες της Αγριας Δύσης, επιθυμεί τουλάχιστον να ορίσει το κλείσιμο της ιστορίας του στο ηλιοβασίλεμα της αυτοσχέδιας εξορίας του.