Ο κόσμος μου είναι τα βουνά, τα ηλιοβασιλέματα, οι πανέμορφες ανατολές και η μουσική που γράφω. Κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι στ’ αλήθεια, και το προτιμώ έτσι. Δεν μου χρειάζονται οι άνθρωποι. Τα ψέματα, η υποκρισία και τα πάθη τους, μου είναι αχρείαστα. Οι γυναίκες ειδικά, μου φαίνονται περιττές. Μέχρι που, μια αγέλη λύκων στέλνει μία στη βουνοπλαγιά, και μια καταιγίδα την αποκλείει στο σπίτι μου. Γεμάτη ομορφιά, πείσμα και ταλέντο στη μουσική, η Ολίβια μου κάνει παρέα σε ένα βράδυ γεμάτο μελωδίες και συναίσθημα. Όταν όμως αυτό το συναίσθημα οδηγεί σε ένα παθιασμένο φιλί, την απορρίπτω χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι πρέπει. Εκείνη η μελαχρινή μπορεί να με σύρει ξανά πίσω στον ίδιο χορό που με έστειλε στο βουνό.
Τον χορό της προδοσίας...