Δυο λαογράφοι πηγαίνουν σε ένα χωριό για να καταγράψουν παραμύθια. Μια αγράμματη ηλικιωμένη αφηγήτρια, με το αχαλίνωτο χιούμορ της, τους σέρνει σε απρόσμενες κωμικές περιπέτειες, υπερασπιζόμενη τη λαϊκή λογοτεχνία που παλεύει να επιζήσει μέσα στην αστική και τεχνοκρατική κοινωνία μας.

Τι σόι παραμύθια γράφετε στα βιβλία σας οι λαογράφοι; Αφού δεν έχετε απέναντί σας ζωντανούς ακροατές να σας κοιτούν στα μάτια, να κρέμονται απ’ τα χείλη σας, να σας λένε ένα σωρό θαυμαστικά, να κουβεντιάζουν μαζί σας, παραμιλητά θα γράφετε! Η αφήγηση θέλει τζάκι και παρέα. Ούτε το τρεμούλιασμα της φωνής απ’ τη συγκίνηση ούτε το τρίξιμο των δοντιών απ’ τον θυμό ούτε οι γκριμάτσες και τα νεύματα μπορούν να μπουν στο χαρτί. Η αφήγηση θέλει ζωντανούς ανθρώπους, να καβγαδίζουν και να φιλιώνουν. Τα βιβλία είναι νεκρά πράματα.

Ένα βιβλίο για να γελάσουμε και να προβληματιστούμε!