H νουβέλα Ερασιτέχνης του Ζαν Μπακ υιοθετεί μια περίπλοκη αφήγηση. Το 2007, ο αφηγητής πιάνει στα χέρια του ένα διήγημα που έγραψε το 1971 ως δεκαοχτάχρονος μαθητής. Αποφασίζει να το ξαναγράψει, συνδυάζοντάς το με την ανάμνηση μιας ιστορίας αγάπης με πρωταγωνίστρια τη Ρόζα, ένα νέο κορίτσι από τη Γερμανία, πολύ πιο έμπειρο από εκείνον στα σεξουαλικά ζητήματα.

Στο γραπτό του ο Μπακ, αντί για τον κλασικό, άμεσο τρόπο περιγραφής, εισάγει το ιδιαίτερο τέχνασμα της πολυφωνικής αφήγησης. Με αυτόν τον τρόπο, εν είδει κολάζ, οι διαφορετικές φωνές δεν αποκτούν απόλυτο νόημα αλλά σχετικό, με την ουσία του μυθιστορηματικού λόγου να προκύπτει από τη σχέση μεταξύ των διαφόρων κομματιών του κειμένου. Η εξωστρεφής μυθοπλασία του Μπακ αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τις ευκαιρίες και τους κινδύνους που ενέχει η λογοτεχνική γραφή.