Η επιστολή Ιακώβου είναι κατά γενική ομολογία "παραμελημένη" στην έρευνα. Αυτό συμβαίνει κυρίως εξαιτίας της φαινομενικά αντικρουόμενης διδασκαλίας της για την εξ έργων δικαίωση με την αντίστοιχη εκ πίστεως δικαίωση στον απόστολο Παύλο. Η σωτηριολογία στην επιστολή Ιακώβου είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την έμπρακτη πίστη, τη δικαιοσύνη και την ηθική καθαρότητα.

Το ανά χείρας πόνημα πραγματεύεται το ζήτημα των κοινωνικών διακρίσεων ως ανασταλτικό παράγοντα στην επίτευξη της σωτηρίας. Ο συγγραφέας της Ιακώβου προκρίνει μια ηθική θεώρηση της σωτηρίας, προσανατολισμένη στην πράξη και με κέντρο της τον άνθρωπο. Στο πλαίσιο αυτό θα αναλυθούν σχετικές έννοιες όπως: "έμφυτος νόμος", "νόμος της ελευθερίας", "λόγος της αλήθειας", "δικαιοσύνη", "δικαίωση", "κόσμος της αδικίας" κ.ά.

Το έργο αυτό φιλοδοξεί να απαντήσει σε ερωτήματα όπως: είναι οι κοινωνικές διακρίσεις τροχοπέδη στη σωτηρία επειδή καταργούν το νόμο στο σύνολό του; Υπάρχει ανταποδοτική δικαιοσύνη; Εξαιρούνται οι πλούσιοι από τη σωτηρία όταν προβαίνουν σε μεροληψίες εις βάρος των φτωχών; Σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε, όπως αυτά προκύπτουν από την ανάλυση των υπό εξέταση κειμένων, συνδιαλεγόμενοι και με τη σύγχρονη βιβλιογραφία.