Ο Γιώργος, θα μας αφηγηθεί σε μια αμφιλεγόμενη ιστορία, πως σε πείσμα όλων έβαλε σκοπό να ωριμάσει. Μεγάλος του φόβος η ενηλικίωση. Τα λιγοστά εφόδιά του είναι η φυγή, η στέρηση κι η ονειροπόληση. Τίποτα δεν είναι σταθερό και τίποτα δεν είναι αρκετό. Με ένα βήμα, μια αταξία, λίγα νεύρα τη φορά, ελπίζει στο πιο παράξενο γαμώτο, να αλλάξει ρόλους μ’ ένα ζόρικο παιδί!

«Υπάρχει κάπου, στου καθένα μας τον ίσκιο, η πηγή της λογικής. Εκεί παγώνουν βράχοι, τρυπώνουν σε σμήνη ασύμβατες ιδέες, μαλώνουν στα κρυφά τρίμματα από σκόνες, που κάποτε ήσουν εσύ, ο επόμενος εσύ. Πόσους σε βράδια φίλεψες, πόσους καημούς αθέτησες πριν έρθει; Όσο κι αν έκλαψες οικτρά για άλλα μέρη, εκεί είναι τελικά που ξεδιψούν οι περισσότεροι, στ’ αχαρτογράφητα νερά και στα μουντά σου νέφη».