Από το Γενάρη του 1976, από τότε δηλαδή που οι Sex Pistols έπαιξαν για πρώτη φορά, παρατηρήθηκε μια αργή αλλά σταθερή αλλαγή στους μουσικούς που αισθάνονται κατά τον ίδιο τρόπο. Συγκροτήματα όπως οι Clash, οι Jam, οι Buzzcocks, και οι Damned. Η μουσική που παίζουν είναι δυνατή, δυναμική πέρα από τα όρια του γούστου και της ευαισθησίας. H punk μουσική αυτών των συγκροτημάτων είναι τόσο εξωφρενική, ώστε όπως οι Rolling Stones των παλιών καλών ημερών, έτσι και αυτά τα συγκροτήματα δυσκολεύονται πολύ να κλείσουν εμφανίσεις. Τελικά τα κατάφεραν να εμφανίζονται στο <100 Club> που γι’ αρκετό καιρό έγινε το μόνιμο στέκι τους.

Επάνω στους μουσικούς και στο ακροατήριο τους αλληλοαντανακλάται το φτηνό, ξεσκισμένο και ξαναπιασμένο με παραμάνες στυλ ντυσίματος. Η συμπεριφορά τους είναι είναι κλασσικά πανκ. Το ύφος τους είναι παγωμένο και μόνιμα κοροϊδευτικό. Τα παιδιά είναι επιθετικά, άγρια και επαναστατημένα. Τα συγκροτήματα κάνουν το ακροατήριο τους να αισθάνεται άνετα. Μεταδίδουν το υπέροχο συναίσθημα ότι οποιοσδήποτε μπορεί να ανέβει στη σκηνή και να παίξει σαν και αυτούς.