Ένα ταξικό σύστημα με καινούρια χαρακτηριστικά αναπτύσσεται σταδιακά στο βιομηχανικό και μετα-βιομηχανικό κόσμο, όπου απέναντι στο χρηματικό κεφάλαιο της παλιάς κεφαλαιοκρατικής τάξης (ή την απόλυτη πολιτική και οικονομική εξουσία της κομματικής γραφειοκρατίας στο σοβιετικό κόσμο) αντιπαρατίθεται το «πολιτισμικό κεφάλαιο» της νέας τάξης.

Η νέα τάξη των διανοούμενων και της τεχνικής ιντελγκέντσιας συγκροτεί μια πολιτισμική μπουρζουαζία, η οποία συσσωρεύει και ιδιοποιείται για δικό της όφελος το πολιτισμικό κεφάλαιο που έχει παραχθεί ιστορικά και συλλογικά μέσα στην κοινωνία.

Χρησιμοποιώντας το ιδεολόγημα του «επαγγελματισμού», εντός ενός ολοένα και πιο εκτεχνισμένου, εκβιομηχανισμένου και πληροφορικοποιημένου κόσμου, με το κράτος (πρόνοιας) να έχει αναλάβει εκτεταμένους τομείς της κοινωνικής αναπαραγωγής, η νέα τάξη, με το «πολιτισμικό κεφάλαιο» που κατέχει, γίνεται απαραίτητος όρος για την αναπαραγωγή και την ίδια την ύπαρξη της παλιάς κεφαλαιοκρατικής τάξης.

Με αυτόν τον τρόπο, η νέα τάξη μπορεί να αμφισβητεί την εξουσία των κυρίαρχων τάξεων και να ιδιοποιείται ένα μεγάλο μερίδιο από τα εισοδήματα που παράγονται από τις ιδιαίτερες δεξιότητες που κατέχει, να ελέγχει τις συνθήκες εργασίας της και να σωρεύει πολιτική δύναμη.