Το Μπλε του Παρνασσού με συγκίνησε και με συνάρπασε από την πρώτη φορά που το διάβασα. Το Μπλε του Παρνασσού είναι μάτια, είναι βλέμμα, βλέμμα αγνότατο ενός Γέροντα, που έζησε και πέθανε πλήρης ημερών στη μονή Δαδίου. Του Αμβρόσιου Λάζαρη εκ Λευκάδος. Στην αρχή φαντάζεσαι ότι με τέτοιον τίτλο θα μιλά για τον ουρανό και το χρώμα του, που ατλαζένιος και υποσχόμενος σκεπάζει το υπέροχο καταπράσινο όρος, όμως δεν είναι τελικά ο ουράνιος θόλος, αλλά ο θόλος μιας αθώας ματιάς.
Με μια τέτοια ματιά κι ο συγγραφέας θα κοιτάει τα όσα μας ανιστορεί στα μικρά του κείμενα στο βιβλίο. Τα ξεκινά πολύχρωμα, κάποτε λερωμένα, κάποτε ματωμένα, βασανισμένα σίγουρα, ανθρωπίνως βασανισμένα, και τα κάνει μπλε. Τα οδηγεί στο μπλε, που αγάπησε και πίστεψε».
Mάρω Βαμβουνάκη