Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι αποτελούν ένα ασυνήθιστο μείγμα ηρωισμού και δειλίας.

Για μια στιγμή δυο τρένα κινούνται παράλληλα, πλάι πλάι. Εκείνη την παγωμένη στον χρόνο στιγμή η Έλσπεθ γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας. Χωρίς να έχει οποιοδήποτε περιθώριο αντίδρασης, βλέπει μέσα από το παράθυρο του βαγονιού έναν άντρα να σφίγγει ανελέητα τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μιας γυναίκας που καταρρέει. Και ύστερα τα τρένα απομακρύνονται.

Ποιος άλλος εκτός από τη μις Μαρπλ θα έπαιρνε αυτή την ιστορία στα σοβαρά; Δεν υπάρχουν ύποπτοι, ούτε άλλοι μάρτυρες, και φυσικά ούτε πτώμα...