Αυτές οι ανοργάνωτες σημειώσεις, σύντομες και χωρίς συμπεράσματα, προέρχονται από το ημερολόγιό μου εκείνων των ημερών. Χάρη σε αυτό το ημερολόγιο μπορώ τώρα, είκοσι χρόνια αργότερα, να αναπαραστήσω τις μέρες εκείνες γύρω στα Χριστούγεννα του 1998.

Μετά την πρώτη του εκδοτική επιτυχία, ο Πέδρο Χουάν περιοδεύει στην Ευρώπη για λίγους μήνες. Με βάση τη Μαδρίτη, ταξιδεύει σε Ισπανία, Γερμανία και Ιταλία για να παρουσιάσει το βιβλίο του, αλλά και να συναντήσει παλιούς φίλους, φίλες, ερωμένες. Ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιό του από τους μήνες εκείνους, μας εξιστορεί την εμπειρία του, διανθισμένη με αναμνήσεις που έρχονται συνειρμικά στο μυαλό του: από την εφηβεία του και τις γυναίκες που τη «στοίχειωσαν», από τα βιβλία που έχει διαβάσει, από την πρώτη φορά που άκουσε μουσική σε ψηφιακό μέσο στο Μεξικό, από πίνακες ζωγραφικής που τον έχουν σημαδέψει και καλλιτέχνες με τους οποίους νιώθει εκλεκτικές συγγένειες, από συγγραφείς που αγαπά, την ιστορία της Κούβας. Όλα αυτά ανακατεμένα με ουίσκι, γυναίκες, σεξ και σκέψεις για τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο.