Οι 10 ανεπίδοτες επιστολές επαναφέρουν τον συγγραφέα και ταξιδεύουν τον αναγνώστη στον αλλοτινό χωροχρόνο της αλληλογραφίας και των ταχυδρομείων, που διαμόρφωσαν από την εποχή του Διαφωτισμού μια τέχνη υψηλή, και ταπεινή συνάμα, ξεχασμένη πλέον στον σημερινό ψηφιακό κόσμο των email και των social media.

Σε αυτές όχι μόνο αποτυπώνεται η απόπειρα του επιστολογράφου να επικοινωνήσει, εκ των υστέρων έστω, με πρόσωπα και προσωπικότητες του προηγούμενου αιώνα που επικαθόρισαν «τα χρόνια της μαθητείας» του αποστολέα, αλλά επίσης επιχειρείται μια έκκεντρη προσέγγιση της ζωής και του έργου τους, πέρα από τα τετριμμένα και τα στενά δημοσιογραφικά πλαίσια.

Αυτές οι «ανοιχτές επιστολές», που απευθύνονται σε Έλληνες και ξένους συγγραφείς, δημοσιογράφους, ηθοποιούς αλλά και «χάρτινους ήρωες» του 20ού αιώνα (Simenon, Βασιλικός, Διακογιάννης, Γώγου, Σαββόπουλος κ.ά.), διαβάζονται σαν ένα σύγχρονο σπονδυλωτό «επιστολικό μυθιστόρημα», ως ημιτελείς συνεντεύξεις, αλλά και ως προσωπική εξομολόγηση του αποστολέα προς τους παραλήπτες τους.