Είχα γράψει ένα βιβλίο. Το Βιβλίο της Αλλαγής του Κόσμου. Γεμάτο ευτυχία. Όποιος το διάβαζε γέμιζε αγάπη για το κάθε τι. Έβρισκε μέσα του τη βρύση που ρέει ευχαρίστηση. Το βιβλίο άλλαξε τους ανθρώπους. Έφερε στην επιφάνεια την τρυφερή πλευρά τους, κάτι που αποδείχτηκε μεταδοτικό. Όσοι το διάβαζαν, με αλλαγμένη αύρα και συμπεριφορά, κολλούσαν στους υπόλοιπους το μικρόβιο της χαράς. Συνέβη και κάποιοι που πριν σχεδίαζαν εγκλήματα, μόλις πλησίασαν τα υποψήφια θύματα, να αλλάξουν γνώμη. Γιατί είχε μεταβληθεί η σύσταση της ατμόσφαιρας. Φάνηκε κάποια στιγμή πως και με τα μόρια του αέρα εξαπλωνόταν η ευφορία. Τη διέδιδαν οι εκπνοές των αναγνωστών.

Φονιάδες, μαφιόζοι και απατεώνες είχαν μεγάλη επιτυχία. Διηγούνταν ανάρπαστες περιπέτειες με όσα θα μπορούσαν να είχαν διαπράξει. Πρώην παράνομοι αποθεώνονταν στα θέατρα. Διέπρεπαν σε ρόλους ακρότητας και παραφοράς. Παλιοί αλκοολικοί και χρήστες ουσιών γεννούσαν καινούργια είδη τέχνης, γεμάτα νιρβάνα και ψυχεδέλεια. Εισήγαγαν μια υβριδική δημιουργική κατάσταση, που συνδύαζε νωχέλεια με ακραία πνευματική διαύγεια. Ένας πρώην τοξικοεξαρτημένος αναδείχθηκε σε νέο ραψωδό απαγγέλλοντας και γράφοντας την έμμετρη Ανθρωπιάδα, ένα αποτύπωμα όλων των επιτευγμάτων και των παρεκτροπών. Το ξεκίνησε απ’ τη σύγχρονη εποχή και βρίσκεται με δέκα επτά χιλιάδες στίχους στις σταυροφορίες, πηγαίνοντας προς τα πίσω και γράφοντας την ιστορία ανάποδα. Όλοι πιστεύουν πως όταν φτάσει στον πρώτο άνθρωπο, κάτι σπουδαίο θα φανερωθεί.(...) Πολιτικοί, διευθύνοντες σύμβουλοι και επαγγελματίες καταχραστές ξεκίνησαν καινούργια καριέρα. Παίζουν τους πρώτους ρόλους σε έργα οργουελικά ή στους Ριχάρδους και τους Ερρίκους του Σαίξπηρ. Οι πολεμοχαρείς είναι ασυναγώνιστοι στον Μάκβεθ, όπου κάθε πρώην ματαιόδοξη γυναίκα χαίρεται να παίζει τη Λαίδη…