XVIII

Drive-in

Χτίσανε τον ορίζοντα με σιδερένιο τείχος
απ’ άκρη σ’ άκρη,
πάνω του θα προβάλλονται με digital ήχο
σε ύψη, σε μάκρη
της ημέρας το χάραμα, της δροσιάς η εσπέρα
κι η γιγαντοοθόνη
θα παίζει σε φιλμ την ζωή, φιλεύσπλαχνο τέρας
θα μας μερώνει.

Στην οθόνη τα δέντρα, ζώα, άστρα, τα πουλιά
στ’ αυτοκίνητο μέσα
θα φορούμε υψηλής ευκρινείας γυαλιά
κι ε! για-μόλα, ε! για-λέσα
σαν η εικόνα της θάλασσας απλώνει μπρός μου
θα ’μαι ο κτήτωρ του κόσμου.

Με χειρόκτια μιας χρήσεως θα σου αγγίζω το χέρι
μια στιγμή, για λιγάκι.
Θα ’χω φέρει - για τις διαφημίσεις - μια φιάλη αγέρι
κι ένα κρύο νεράκι.
Προς Θεού! Σημασία μην δώσεις στην στάχτη, στο αίμα,
ο ουρανός που θα βρέχει
πλαστική προσωπίδα θα φαιδρύνει το πνεύμα
και η ψυχή μας - θα λέμε- αντέχει.