Η Ανδρομάχη Χουρδάκη στο θεατρικό έργο «Φεύγουσα» αξιοποιεί στοιχεία της μυθολογίας μας, της τελετουργίας των Ελευσινίων μυστηρίων, της Κρητικής Παράδοσης και της Χριστιανικής πίστης. Η δραματουργική σύνθεση με ολωσδιόλου άλλη ιδεολογική σκευή συναντιέται με τα autos sacramentales -θρησκευτικές αλληγορίες για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας - του Καλντερόν του ισπανικού χρυσού αιώνα. Η Φεύγουσα ως απόγονος του ιερού θήλεος στην υπαρξιακή της περιπέτεια, αντιμετωπίζει τις θλιβερές συνέπειες πανάρχαιου δόλου. Με το σώμα της ταξιδεύουν θεές και θνητές, διασώζοντας ιερά, κομίζοντας γνώση και θέτοντας ερωτήματα. Κι όλα αυτά η συγγραφέας επιλέγει να φανερωθούν στη γενέτειρά της Ελευσίνα και στην πατρική γη της, στη Δυτική Κρήτη, ρίχνοντας στους δύο τόπους το ημίφως του θρύλου κι αφήνοντας εντέλει ανοιχτούς δρόμους πολλαπλής ερμηνείας για τη μοίρα της Φεύγουσας που αγαπά πάνω απ’ όλα την ελευθερία.