Στο παρόν πόνημα με απλό και ζωντανό λόγο εξετάζονται διάφορα ζητήματα που σχετίζονται με το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Αναδεικνύεται η υπαρκτή ευθύνη της πολιτείας, αλλά και η ατομική ευθύνη όλων των πολιτών για τη σημερινή κατάσταση. Περιγράφεται η αντιμετώπιση των πολυμελών οικογενειών και επισημαίνεται ιδιαίτερα η καταστροφική υιοθέτηση των εισοδηματικών κριτηρίων και η εγκατάλειψη της μεσαίας τάξης. Τονίζεται η απουσία του κατά κεφαλήν εισοδήματος και υπογραμμίζονται οι δυσχέρειες και οι αδικίες που δημιουργεί η εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Προτείνεται ένα νέο μοντέλο πολιτικής, στο οποίο η υποστήριξη των οικογενειών θα έχει ως βασικό κριτήριο τις ανθρώπινες ζωές, τα παιδιά, και όχι το δηλωμένο εισόδημα. Παρατίθενται οι πυλώνες της δημογραφικής ανάκαμψης και υποδεικνύονται όλα τα αναγκαία δημογραφικά μέτρα. Στο τέλος συνδέεται άρρηκτα η αύξηση του πληθυσμού με την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, καθώς έθνη χωρίς παιδιά και νέους ανθρώπους δεν έχουν μέλλον και προοπτική. Είναι καταδικασμένα να σβήσουν.

Η συγγραφή του έχει στόχο να γνωστοποιήσει το δημογραφικό πρόβλημα και τις πτυχές του, να αφυπνίσει συνειδήσεις και να καταδείξει τη θανάσιμη απειλή για το έθνος, η οποία είναι η συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού. Είναι επείγουσα ανάγκη η πολιτεία να λάβει δραστικά μέτρα και οι πολίτες να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης χωρίς άλλες δικαιολογίες και καθυστερήσεις.

Όλοι είναι απαραίτητο να αναλογιστούμε το πατριωτικό μας καθήκον και να συμμετάσχουμε πιο ενεργά στην αντιστροφή του κλίματος. Να αποδείξουμε ότι σήμερα η έννοια «Πατρίδα» έχει ουσία και νόημα, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, και να εγγυηθούμε ότι θα έχει ουσία και νόημα και για τις επόμενες πολλές γενιές Ελλήνων.