Κάθε άνθρωπος, που διψά ασυγκράτητα για την λύτρωση και την ευτυχία, δεν απομένει παρά να πετάξει μακριά του σαν σκύβαλα, όλα τα άλλα κοσμικά ενδιαφέροντα και να πάρει αποφασιστικά το ματόβρεκτο και ανηφορικό μονοπάτι του Γολγοθά, γιατί μονάχα αυτό οδηγεί στην Ανάσταση. Να πάψει πια να κοιτάζει, όπως γράφει ο K.BARTH, προς το φαρμακερό φίδι της ειδωλολατρίας, γιατί κινδυνεύει να υπνωτιστεί από αυτό και να δηλητηριαστεί, αλλά να στρέψει σταθερά και αμετακίνητα τα μάτια της ψυχής του προς τον Χριστό. Να ανακαλύψει μαζί με τον Σίμπσον, ότι είναι αμαρτωλός και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρ του και να πάρει, σαν τον άσωτο γιο, τον δρόμο του γυρισμού προς τον ουράνιο Πατέρα. Να προσχωρεί, όπως θα έλεγε ο PASCAL, “ψυχή τε και σώματι” στην θρησκεία του Ιησού, γιατί μόνο αυτή “έχει το θαύμα, τις προφητείες, την διδασκαλία, την αιωνιότητα”.