Η ΒΙΒΛΙΑ ΣΑΒΑΝΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Kατά τον Δημόκριτο, «Παιδεία εστί ου την υδρίαν πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν». Δηλαδή Παιδεία είναι όχι το γέμισμα ενός άδειου δοχείου (που στην προκειμένη είναι ο εγκέφαλος του παιδιού), αλλά άναμμα ψυχής, είναι φως. Σήμερα τι κάνουμε στα σχολεία; Εγκαταλείψαμε, σβήσαμε την ψυχή του παιδιού και στραφήκαμε στον εγκέφαλό του, γεμίζοντάς τον με περιττές, άχρηστες, πολλές φορές, πληροφορίες.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του έθνους μας, η Γλώσσα, η Ιστορία, η Ορθόδοξη Πίστη (τα Θρησκευτικά), πλήττονται εδώ και πολλά χρόνια συστηματικά και συνειδητά από φανερούς και κυρίως «αόρατους» εχθρούς. Και με ένα υπουργείο Παιδείας περίπου συνένοχο.

Τι επιβάλλεται να κάνουμε, και μάλιστα άμεσα; Σχολεία Πατριδογνωσίας. Ένα σε κάθε ενορία -όπου υπάρχει φιλότιμος ιερέας- στα οποία θα διδάσκουν δάσκαλοι με ψυχή και Χριστό. Η Εκκλησία πάντα στάθηκε ελληνοσώτειρα. Οι καιροί απαιτούν Πατροκοσμάδες, απαιτούν δασκάλους και δασκάλες σαν αυτές που κράτησαν όρθια τη Μακεδονία στα χρόνια του Αγώνα, που έγραφαν στους μαυροπίνακες όχι με κιμωλίες, αλλά με το αίμα τους.

Την πατρίδα το ’21, τη Μακεδονία, την Κρήτη, τα ηλιόλουστα νησιά μας, τη Θράκη κατοπινά, δεν τα ελευθέρωσε η Ευρώπη και καμιά συμμορία τύπου Τρόικας. Την ανέστησε η μαγιά, τα πνευματικοπαίδια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Δασκαλογιάννη και του Παύλου Μελά.

Τις παρακαταθήκες αυτές προσπαθώ χρόνια τώρα να μεταφέρω στις σχολικές αίθουσες που διδάσκω.