"Κάθε βήμα της Κίνησης φλέγεται για να ακολουθήσει το επόμενο βήμα. Με την ίδια τύχη...
Και έτσι παράγεται η αέναη Φλεγόμενη Κίνηση...
Σε όλες τις εκφάνσεις των ανθρώπων...
Και στον Έρωτα!
Μια φυσική σπηλιά. Το βουνό απόκρημνο. Χωρίς θέα.
Περικυκλωμένο από άλλα ψηλότερα βουνά.
Το χώμα -σε μια τεράστια έκταση- σπαρμένο με βράχια.
Όλο το τοπίο σε έκανε να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιον άλλο πλανήτη. Αφιλόξενο και χωρίς ζωή...
Από τη σπηλιά έβγαινε ένας αραιός λευκός καπνός. Σαν τα πρώτα βήματα της ομίχλης.
Και η οσμή του ανακατεμένη: λιβάνι από θυμιατό και ατμός από πικροδάφνη που βράζει.
"Έλα μέσα! Σε περίμενα καιρό με αγωνία!"
Η φωνή γυναικεία. Υπόκωφη φωνή.
Και ανατριχιαστικός ο αντίλαλος που ερχόταν από τη σπηλιά.