Όταν το ποίημα αγγίζεται με την εικόνα, όταν η φωτογραφία κινείται πάνω στις λέξεις, όταν εσύ κι εγώ συμβαίνουμε. 52 ποιήματα γίνονται θάνατος και μαζί ζωή. Γίνονται ποίηση χωρίς σημεία στίξης. Γίνονται εικόνα χωρίς υποκείμενο κι αντικείμενο. Λέξεις κι αντικατοπτρισμοί στη μαρτυρία της όρασης, διηγούνται αυτόνομα τη ζωή, που ερήμην συμβαίνει. Η συνάντηση αυτή τυπωμένη στο χαρτί μορφοποιείται, κι από τη μήτρα των ματιών πλάθει το αδιαίρετο καινούριο σώμα, ένα επόμενο σώμα, μετά από αυτό που προηγήθηκε.

Το Μετά από αυτό που προηγήθηκε, η έκτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Χρονιάρη, είναι μια ζωή που έρχεται μετά από ό,τι υπήρξε λεηλατημένο και βάρβαρο, γεμάτη με φως, βγαλμένο από τις χαρακιές και τα σημάδια.

Φως δυνατό και τετελειωμένο.