ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Η πολυπολιτισμική πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής τάξης υπαγορεύει εύλογα αναπροσαρμογές περιεχομένου και μεθοδολογίας προς την κατεύθυνση της διαπολιτισμικής προοπτικής στο, κατά βάση, μονοπολιτισμικό εθνοκεντρικό και δασκαλοκεντρικό σχολείο, όπου η λογοτεχνία αναδεικνύεται προνομιακό πεδίο για την ώσμωση και αλληλεπίδραση με την εθνοπολιτισμική ετερότητα, καθώς και την προαγωγή διαπολιτισμικής αγωγής, επίγνωσης και ευαισθητοποίησης.

Στο πλαίσιο του γενικότερου θεωρητικού προβληματισμού περί διαπολιτισμικής αγωγής στην πολυπολιτισμική τάξη, εντάχθηκε το σκεπτικό για διδακτική αξιοποίηση του λογοτεχνικού έργου του Νίκου Καζαντζάκη, το οποίο, παρά την επισημασμένη, βάσει βιβλιογραφικής ανασκόπησης, οικουμενική, υπερεθνική του οπτική, παραμένει περιθωριοποιημένο και σχετικά αναξιοποίητο στα σύγχρονα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (Α.Π.Σ.) και σχολικά εγχειρίδια. Έτσι, η παρούσα εμπειρική μελέτη επιχείρησε να αναδείξει τη διαπολιτισμική διάσταση του έργου του Ν. Καζαντζάκη, μέσα από τις απόψεις, στάσεις, διδακτικές προτάσεις και υλοποιημένες εφαρμογές εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Τα ερευνητικά αποτελέσματα αναδεικνύουν γενικά τη συνολικά θετική αποτίμηση των εκπαιδευτικών του ερευνητικού δείγματος για αξιοποίηση του λογοτεχνικού έργου του Ν. Καζαντζάκη στη διδακτική πράξη, ως μορφωτικού και εκπαιδευτικού υλικού, κατάλληλου προς προαγωγή διαπολιτισμικότητας και ικανού για αναμέτρηση με τις απαιτήσεις της σύγχρονης πολυπολιτισμικής τάξης.