Ύστερα από λίγα λεπτά, το αυτοκίνητο, με το νέο του φαφούτικο στυλ, κοιμόταν στο υπαίθριο σπίτι του και θύμιζε κτήριο σχολής στο οποίο μόλις είχαν κολληθεί οι εκλογικές αφίσες των κομματικών παρατάξεων: πριν από λίγες ώρες ήταν πολύ πιο ωραίο. Τρεις ορόφους πάνω, ο ιδιοκτήτης του ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι σαν χάσκι που επιτέλους βρήκε κρύο πάτωμα να απλωθεί και δεν σκεφτόταν ακόμη τίποτα χρήσιμο, τίποτα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα συμπέρασμα σχετικά με το τι θα γίνει ή έστω σε μία συμφωνία με τον εαυτό του σχετικά με το τι μόλις έγινε.

Eνας φανατικός υποστηρικτής της τύχης ως ανώτερης δύναμης, μέσα σε έξι ημέρες μαθαίνει πως, τελικά, η τύχη ζει ανάμεσά μας. Και πως, άθελά μας, την κινούμε εμείς. Χωρίς να φαντάζεται κανείς πως αυτό που κατέχει δεν ανήκει μόνο στον ίδιο, η πορεία προς τη συνεχή διάψευση περνάει πάνω από σπασμένα γυαλιά και ακούει γνώριμες φωνές, καταλήγοντας ερεθιστική, αμετανόητα απροσδόκητη και καταστροφικά αναπόφευκτη. Έχει έρθει η ώρα του πιο αμφιλεγόμενου φύλλου της τράπουλας να αποδείξει τι θέση έχει η φιλοσοφία μέσα σε μια εβδομάδα άνευ προηγουμένου, να καταλάβει πόσο μοιραίες μπορεί να καταλήξουν οι βόλτες μέχρι τον Πειραιά και να ανακαλύψει όλα όσα εκτυλίσσονται πίσω από την πλάτη του, αποκλειστικά μέσα από μια όμορφη μουσική μελωδία.