Σ έναν τόπο πραγματικό και μυθικό, το Αλεντέζου της ανομβρίας και της μεγάλης ιδιοκτησίας γης, υπάρχει το όρος των ελαιών. Ό,τι εκτυλίσσεται εκεί το αφηγείται ένας άντρας που ζει σ ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα και γράφει. Γράφει μέχρι να τελειώσει ο κόσμος.

Και η αφήγηση χωρίζεται σε δύο ισομερή κεφάλαια. Ο κόσμος του πατέρα και ο κόσμος του γιου. Βιβλικά σχεδόν, ο γιος επαναλαμβάνει τα λάθη του πατέρα στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να τα αποφύγει.

Στο μεταξύ στα παρακλάδια της πλοκής πρωταγωνιστούν απίθανα πρόσωπα: οι γηραιοί Σιαμαίοι δίδυμοι, ενωμένοι στο μικρό τους δαχτυλάκι, η ευφάνταστη μαγείρισσα που φιλοτεχνεί μαγειρικά γλυπτά, η τυφλή ιερόδουλη, τέταρτη γενιά τυφλών ιερόδουλων, αλλά και ένας δαίμονας που τελεί γάμους και βαφτίσια και σπέρνει τη διχόνοια.

Πρόκειται για ένα έργο που επιστρατεύει το ποιητικό ταλέντο του αναγνώστη. Το αίσθημα του πένθους και της απώλειας αποδίδεται με πρωτοφανή, σωματικό τρόπο, και αυτό μαζί με το παράδοξο των συμπλεκόμενων ιστοριών είναι το πιο δυνατό σημείο του έργου του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο.