«Σου αρέσουν οι καραμελίτσες;» είπε η Λόρελ. «Έχω να σου δώσω αν θέλεις».

Η Ρόζι ένιωσε το πάνω χείλος της να μυρμηγκιάζει. Δεν είπε όμως τίποτα. Περίμενε.
Το κοριτσάκι αναδεύτηκε στη θέση του στο μπροστινό μέρος του αλόγου. Φορούσε μια κίτρινη μπλούζα με μια μαργαρίτα. Γαλάζιο σορτσάκι. Είχε ένα πιαστράκι στα μαλλιά, ροζ και αστραφτερό. Η Ρόζι άπλωσε το χέρι της να το αγγίξει. Ήταν πανέμορφο. Όπως και τα χρυσά μαλλιά του κοριτσιού.

Η Λόρελ και η Ρόζι. Τα Κορίτσια των Λουλουδιών. Έτσι τις βάφτισαν οι δημοσιογράφοι.
Είπαν πως πήραν το μικρότερο παιδάκι για να παίξουν. Δεν ήθελαν να του κάνουν κακό.
Η μία καταδικάστηκε για φόνο. Η άλλη συνέχισε τη ζωή της με άλλο όνομα. Τώρα, δεκαεννιά χρόνια μετά, ένα άλλο παιδί εξαφανίζεται. Και τα Κορίτσια των Λουλουδιών θα ξαναγίνουν πρωτοσέλιδο.

Κανένας δεν ξέχασε ποτέ την ιστορία τους. Τώρα δε θα μπορέσετε να την ξεχάσετε ούτε εσείς.