Πώς θα αντιδρούσε κανείς αν είχε την ευκαιρία να δει σαν ταινία την εξέλιξη της ζωής του δέκα χρόνια μετά; Θα έχει βρει τον άνθρωπό του, θα έχει κατακτήσει μια επιτυχημένη καριέρα, θα έχει καταφέρει να φτιάξει τη ζωή που πάντα ονειρευόταν;

Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως δείχνουν. Τουλάχιστον, όχι όπως δείχνουν τη στιγμή που τα περνάμε.

«Μάθε, καλό μου κοριτσάκι, για να τελειώνουμε, ότι η παρουσία μου εδώ έχει πολύ ουσιαστικό σκοπό. Και θα μπω κατευθείαν στο θέμα: θα σου δώσω την ευκαιρία που ποθείς. Τη μοναδική ευκαιρία να αλλάξεις το μέλλον σου.»

Μόλις ολοκλήρωσε με στόμφο τη φράση του, κορδώθηκε και έμεινε ακίνητο με τα χέρια σταυρωμένα μεγαλοπρεπώς για λίγα δευτερόλεπτα, σαν να είχε μόλις ανακοινώσει ότι ανακάλυψε το μαγικό φίλτρο που θα μας κάνει να τρώμε ό,τι θέλουμε τζάμπα και χωρίς να παχαίνουμε. Θεωρώντας προφανώς ότι η στιγμιαία σιωπή μου σήμαινε ότι τα λόγια του αυτά με άφησαν άφωνη από ενθουσιασμό, άφησε να ζωγραφιστεί στη μούρη του ένα χαμόγελο ικανοποίησης.