“Πέταλο για να πετύχεις ταπεινός πρέπει να γίνεις σαμαροανασκουμπώσου στον κανόνα το καλό σου”.

Ψέλλιζε ο Ψιτ απ’ τα δεξιά, ψέλλιζε κι απ’ τα ζερβά χώνοντας τη μύτη του στου ψαρή τα αυτιά.

“Είσαι απρόσκλητος, μικρέ αγενή”

γκάριξε τότε ο Σταμάτης θυμωμένα με τα αυτιά του κόμπο δεμένα.
Μα σαν το σκέφτηκε καλά, ο ψύλλος ψέλλιζε σοφά.
Στους κανόνες κρύβεται όλη η σοφία, κρύβονται τα μυθιαλήθεια όλη του παραμυθιού η αλήθεια.

“Και στα “ΑΡΑ”, σαν ουρά παιχνιδιάρα…”

Συνέχισε ο Ψιτ μυστικοψιθυρίζοντας τραγουδιστά για πράματα και θάματα που γίνονται αληθινά!

Τι θα γίνει όμως στη συνέχεια; Για ποια πράματα και θάματα μιλάει ο Ψιτ ο ψύλλος, ο ψηλός, ο ψυλλιασμένος, ο μυστικοφωτισμένος και για ποια “ΑΡΑ”; Πού ακριβώς κρύβονται και τι είναι στα αλήθεια τα μυθιαλήθεια;