ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ

Τα κείμενα του παρόντος τόμου καταδεικνύουν το ενδιαφέρον της συγγραφέως για τη θεωρία της λογοτεχνίας και τις προσπάθειες εφαρμογής της στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Θεωρητικές κατηγορίες (ύφος, διακειμενικότητα κλπ.), δομιστικές κατηγορίες της αφηγηματολογίας («διαμεσολάβηση», «προοπτική», «χρόνος» κλπ.), αλλά και το εύρος της παρουσίας τους, η σημασία και η διαπλοκή τους εξετάζονται και ερμηνεύονται σε κείμενα των: Θανάση Βαλτινού, Ευγενίας Φακίνου, Παύλου Μάτεσι, Ρέας Γαλανάκη, Ιωάννας Καρυστιάνη, Σωτήρη Δημητρίου, Γιώργη Γιατρομανωλάκη, Αλέξη Πανσέληνου, Μάρως Δούκα, Νίκου Καχτίτση, Κώστα Ταχτσή, Νίκου Μπακόλα, Νίκου Χουλιαρά, Γιάννη Σκαρίμπα, Νίκου Δαββέτα, Σωτηρίας Σταυρακοπούλου, Γρηγόριου Ξενόπουλου και κατ’ εξαίρεση των Christa Wolf και Gottfried von Straβburg.

Χάρη στις κατηγορίες αυτές δημιουργείται ένας ιστός, ο οποίος διατρέχει ως ερμηνευτικός κώδικας όλα τα κείμενα συνδέοντάς τα σε ένα συνεκτικό όλον, στο οποίο καταδεικνύεται ο βαθμός της νεωτερικότητας και ο δείκτης του μοντερνισμού που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, κατατάσσοντάς την στο ευρύτερο πλαίσιο της υπόλοιπης ευρωπαϊκής λογοτεχνικής παραγωγής.