πού σαι ρε μαλάκα γιαννάκη, χαιρέτισε, του πα τη φάση στην johns, είναι μαλάκες πρεζόνια μου απάντησε, με καθησύχασε, κάτσε να πούμε καμιά μαλακία, καλοσωριστικό ύφος και λίγο υπεροπτικό για την παρέα, με τάραξε προηγουμένως, οι περιθωριακοί μεταξύ τους είχαν διαχωρισμούς και τάσεις, οι απολιτίκ έπιναν ό,τι έπαιζε, οι αναρχικοί μόνο μαύρο, ξύδια, προτιμούσα τους δεύτερους, ακόμα δεν μου περνούσε να τραβήξω καμιά τζούρα, στον άρη ούτε κουβέντα γι αυτό, αν του ζητούσα θα τρωγα πόρτα