Αγαπητέ αναγνώστη,

Υποθέτω ότι δεν σου αρέσει να είσαι μουσκεμένος - εκτός αν είσαι γυμνοσάλιαγκας, θαλάσσια ανεμώνη ή μούχλα. Επίσης, ίσως προτιμάς να μη διαβάσεις αυτό το βιβλίο, στο οποίο τα ορφανά Μποντλέρ συναντούν μια ιδιαίτερα δυσάρεστη ποσότητα υγρασίας το διάστημα που βρίσκονται κάτω από το νερό και στα βάθη της απελπισίας.

Τα τρομερά γεγονότα με τα οποία έρχονται αντιμέτωπα είναι υπερβολικά για να απαριθμηθούν, και σίγουρα δεν θα ήθελες να αναφέρω τα χειρότερα από αυτά, που περιλαμβάνουν μανιτάρια, την απεγνωσμένη αναζήτηση ενός χαμένου αντικειμένου, ένα μηχανικό τέρας, το θλιβερό μήνυμα ενός χαμένου φίλου και χορό με κλακέτες.

Εγώ, ως αφοσιωμένος συγγραφέας που έχει υποσχεθεί να μη σταματήσει να καταγράφει την καταθλιπτική ιστορία των Μποντλέρ, οφείλω να συνεχίσω να εμβαθύνω στις ζωές των παιδιών. Εσύ όμως μπορείς να εμβαθύνεις σε ένα πιο χαρούμενο βιβλίο ώστε να μη μουσκέψουν τα μάτια και το κέφι σου.

Με όλο τον σεβασμό μου,
Λέμονι Σνίκετ